در شمال استان ، شهری کویری وجود دارد که به خاطر قدمت و زیبایی‌های شهری‌اش معروف است. آران و بیدگل، از شمال به کویر مرکزی ایران، و از جنوب به کاشان می‌رسد. باستان شناسان، معتقدند که قدمت آران و بیدگل به دوران سیلک برمی‌گردد. آران و بیدگل، پر از است جاذبه‌های طبیعی و تاریخی، و می‌تواند سفری به یاد ماندنی را برای شما رقم بزند. دریاچه نمک آران و بیدگل ، چون مرواریدی سپید، بر تارک جاذبه‌های طبیعی این شهر می‌درخشد. با مجله گردشگری همراه باشید تا گردشی کوتاه را در این دریاچه زیبا تجربه کنیم.
در ۳۵ کیلومتری شمال شرقی شهر آران و بیدگل، دریاچه‌ای با وسعت ۳۰۰۰ کیلومترمربع قرار دارد. دریاچه نمک آران و بیدگل آن‌قدر شور است که در تابستان، قطعات بزرگ نمک بر سطح دریاچه شناور میشود. این دریاچه شکلی شبیه مثلث دارد. دریاچه نمک از غرب به کوه‌های سفیدآب و منطقه پارک ملی کویر، و از جنوب به کویر مرنجاب محدود میشود. شمال و شمال غرب دریاچه، به کویر مسیله می‌رسد. این دریاچه نمکی، یک فرونشست زمین و به‌خاطر انباشت قرن‌ها بارندگی و سیلاب‌های سطحی به وجود آمده است. عمق نمک در این دریاچه بین ۵ تا ۵۴ متر در نوسان است. هر لایه نمک این سیلاب‌ها با یک لایه نازک رس، جدا شده است.
علت تشکیل این چندضلعی‌های نمکین این است که وقتی آب تبخیر میشود، سطح منطقه شکاف‌ها و ترک‌های سطحی برمی‌دارد. تبخیر آب شور بین این ترک‌ها، باعث تجمع نمک و سایر محلول‌ها میشود. این نمک‌ها منظره زیبایی از پلی‌گون‌های ممتد را تشکیل می‌دهند. شکل دیگری از بلور نمک‌ها نیز شبیه دانه‌های برف است که بر سطح خاک به وجود می‌آیند.
در اطراف دریاچه خشک آران و بیدگل ، حیواناتی مانند شتر و روباه زندگی میکنند. اگر در فصل پاییز بروید و شانس هم با شما یار باشد، شاید چند فلامینگو مهاجر هم دیدید. اما در خود دریاچه، تک سلولی‌های از خانواده پلانکتون‌ها زندگی میکنند.
در یک روایت تاریخی، آمده است که شاه‌عباس برای شکار به جنگل‌های اطراف این دریاچه می‌آمده است. گفته میشود درختان این منطقه را برای سوخت، و ساخت کاشی‌ها و آجرهای عمارات یزد و اصفهان و کاشان استفاده کرده‌اند. به هر روی، حالا فقط دریاچه برای ما مانده است. پوشش گیاهی منطقه در حال حاضر بیشتر «درمنه دشتی» است که بین تپه‌ها
درباره این سایت